Reisverslag: 10 dagen Toscane & Dolomieten
We waren het er al vrij snel over eens: de Dolomieten werd onze bestemming dit jaar. In juni, want in augustus begonnen we met onze marathontraining voor de marathon van Valencia. Het plan: veel hiken en buiten zijn. We schaften mooie wandeloutfits, -rugzakken en -stokken aan en waren er helemaal klaar voor totdat… er flinke wateroverlast werd voorspeld in de Dolomieten. Plan B: eerst drie nachten naar Toscane en daarna kijken of het weer zou bijtrekken in de Dolomieten. Dat was gelukkig ook zo. Genoeg vertelt, want anders verklap ik alles in de intro. Veel leesplezier!
Dag 1: Overnachten in Zirl
Toscane is simpelweg net iets te ver rijden om in een keer te doen, dus we boekten een overnachting in Zirl (een dorpje vlak voor Innsbruck). Hier zijn we al een paar keer vaker geweest als tussenstop en dat beviel super.
Overnachten in Zirl
We verbleven in Café-Pension Margret, waar we een fijne (bizar grote) kamer kregen met een klein terras. Het ontbijt de volgende dag was super uitgebreid en lekker! Aanrader, mocht je nog een fijn tussenstop-adres zoeken. Al kun je prima meerdere dagen in Zirl verblijven, er zijn veel mooie wandelroutes in de buurt. Een andere tip is Hotel Tyrolis, daar hebben we vorige vakanties al eens verbleven.
De heenreis verliep – ondanks de voorspelde wateroverlast – helemaal volgens plan en daarom konden we voor het eten nog een korte hike maken van 5km. Zirl ligt echt aan de voet van een berg, wat ervoor zorgt dat je in een korte tijd zo 200-300 hoogtemeters maakt. Dat het ook hier flink geregend had was wel duidelijk te zien, want het water liep letterlijk de trap af. We besloten onze route daarom een beetje om te gooien en kwamen daardoor op plekken waar we de vorige keer niet waren geweest. Na ongeveer anderhalf uur hebben we ons opgefrist en klaargemaakt om uit eten te gaan. Dat deden we bij Hotel Tyrolis, waar we tijdens een vorige vakantie al eens geweest waren. Uiteraard ging ik voor een schnitzel, want die maken ze nergens zo lekker als in Oostenrijk. 🙂
Dag 2: Hallo Toscane
Vroeg opstaan en door naar Toscane! Onderweg reden we door de Dolomieten en daar was er geen wolk aan de lucht te bekennen. Dat ik niet direct onze vakantie om had moeten gooien was wel duidelijk. Maar laten we eerlijk zijn: 3 dagen in Toscane is geen straf. Vanaf Zirl was het nog zeker 5 uur rijden en toen we rond 2-3 uur bij ons hotel aankwamen konden we direct inchecken.
Overnachten in San Gimignano, Toscane
We zijn heel bewust teruggegaan naar Hotel Le Colline. Hier zijn we drie jaar eerder – tijdens onze eerste vakantie samen – ook zijn geweest. De kamers zijn fijn, je kunt afkoelen bij het zwembad en het ontbijt is ook top in orde. Direct naast het hotel zit een restaurant, dus je hoeft ‘s avonds niet ver om wat te eten. De proeverij is ook absoluut een aanrader, zó lekker! Naast het fijne verblijf vonden we de locatie echt top. Je zit hier middenin Toscane en vrijwel alles wat je zou willen bezoeken is op minder dan een uur rijafstand.
Helaas was het in Toscane juist aan het regenen en dat zorgde voor een goede smoes om lekker op de hotelkamer te gaan chillen. Even lekker niks, daar is vakantie ook voor toch? ‘s Avonds gingen we uit eten in het restaurant naast de deur: Ristorante Da Nisio. We bestelden een van hun eigen wijnen en begonnen met een mix van antipasti. Daarna gingen we over naar de pasta en sloten we af met tiramisu. Lekker!
Dag 3: Hiken & wijnproeverij
Direct na het ontbijt reden we naar Gaiole in Chianti om daar aan onze hike te beginnen. Het leek ons leuk om door het Chianti Classico gebied te lopen: de geboorteplaats van de Chianti wijnen. Gewapend met een flinke lading water hebben we daar een ronde van 10 km gelopen door het glooiende wijnlandschap. De zon stond er vol op en we waren stiekem blij met iedere wolk die voorbij kwam. Maar wat een mooie route! Bijna de hele tijd konden we genieten van verre uitzichten en het schattige dorpje Vertine maakte het helemaal af.
Mocht je op zoek zijn naar een mooie afwisselende route, dan is dit wel echt een aanrader! Ongeveer 10 km lang en ca. 400 hoogtemeters. Je kunt de GPX hier via AllTrails downloaden.
Eenmaal terug in het appartement hebben we ons snel opgefrist en klaargemaakt voor activiteit nummer twee: de wijnproeverij! Dat hadden we natuurlijk wel verdiend na onze hike van vanmorgen. 😉
Samen met een ander stel (ook Nederlands, hoe kan het ook anders) liepen we samen met de voormalig eigenaresse van het hotel door de wijngaard. Ze legde allerlei dingen uit over de druiven, het klimaat, de ondergrond en regels waar ze zich aan moesten houden. Heel interessant, maar het proeven was natuurlijk het leukste deel! In totaal proefden we drie wijnen, waarvan één witte en twee rood.
‘s Avonds gingen we uit eten bij het restaurant en daar heb ik de beste maaltijd van m’n leven gehad: pasta met wild zwijn. Als ik er nu weer aan denk zou ik bijna direct naar Italië rijden, zó lekker.
Dag 4: Volterra
Tijdens onze vorige vakantie naar Toscane hadden we al veel dorpjes bezocht, maar Volterra stond nog op onze wensenlijst. Net als veel andere Toscaanse dorpen en steden is Volterra op een heuvel gebouwd. Dat we na het parkeren van onze auto eerst een stijl stuk naar boven moesten lopen was dus geen verrassing. Volterra zelf is echt een schattig middeleeuws stadje en grotendeels nog omringd door de oude stadsmuur. Slingerend door de straten kwamen we vanzelf alle mooie plekjes tegen en vanaf de stadsmuur konden we het landschap bewonderen.
Na ons bezoekje aan Volterra was het eigenlijk zwembad-tijd, maar daar dachten de weergoden anders over. Uiteraard ben ik wel stug op het bedje blijven liggen, want het was zelfs met de bewolking warm genoeg. Op een gegeven moment ging het helaas regenen en toen ben ik maar naar binnen gegaan. 🙁
‘s Avonds zijn we in San Gimignano gaan eten. Nadat we een rondje door het stadje hadden gemaakt vonden we in een afgelegen straatje een restaurant. En ik kan het niet laten om hier toch nog even Jelmers blunder te benoemen: hij bestelde namelijk een halve liter ‘Rosso bianco’. Als in: rode witte wijn. We hebben daarna volgens mij ongeveer een half uur de slappe lach gehad. Sorry Jel, het was te mooi om niet te zeggen.
Dag 5: Naar de Dolomieten
Het weer begon nét lekker te worden in Toscane en toen gingen wij natuurlijk weer door naar de volgende plek. Ik kon het niet laten om nog even deze mooie wijngaard open de foto te zetten, daarna zijn we naar de Dolomieten gereden.
Het was nog zeker 4 uur rijden en we kwamen net iets te vroeg aan om meteen in te checken. Daarom besloten we eerst naar de supermarkt te gaan, aangezien we een nu een keukentje hadden en ook voor ons eigen ontbijt moesten zorgen. Na het inchecken – en uitstallen van onze spullen – hebben we fijn op ons gemak avondeten gemaakt en alvast de hike voor de volgende dag uitgezocht.
We hadden echt een heerlijk appartement geboekt in de Dolomieten: Appartment Valentin in Chiusa/Klausen. Op de kaart leek het nog best ver naar de plekken waar we wilden wandelen, maar dat viel achteraf reuze mee. Het zit dicht bij de grote weg en daardoor waren de gebieden Val di Funes, Val Gardena en Alpe di Siusi goed te bereiken (max. 60 minuten rijden). Het appartement was super ruim en de keuken was net gerenoveerd, daar hebben we dan ook goed gebruik van gemaakt. 🙂
Dag 6: Adolf Munkel Trail & Panorama route
Het is officieel: ik ben gemaakt voor het almhutleven. Heerlijk! Eerst fijn de benen aan het werk zetten en daarna in de zon een fantastische maaltijd voorgeschoteld krijgen. Ik kan nu bijna weer opnieuw een vreugdedans doen als ik eraan denk.
Na het ontbijt reden we naar het startpunt van de Adolf Munkel Trail, dit is een van de bekendste hikes in de Dolomieten. Die populariteit snap ik overigens wel, want het is een makkelijke route die ook voor beginnende hikers goed te doen is. Het eerste stuk van de route vond ik het meest indrukwekkend. Aangezien we er al vroeg in juni waren lag er op sommige stukken nog wat sneeuw, wat voor een tof effect zorgde. Tot ongeveer 5 km hebben we hebben we veel hoogtemeters gemaakt en voordat we aan de afdaling begonnen hebben we lekker geluncht bij de Geisler Alm. Ik met Kaiserschmarrn en Jelmer met Knödel, uiteraard met lekkere Italiaanse koffie erbij. 🙂
De Adolf Munkel was een Duitse bergwandelaar en speelde een belangrijke rol bij de aanleg van het wandelnetwerk in de Dolomieten. Als eerbetoon is in 1905 deze route naar hem vernoemd. De route is 9,5 km lang, ca. 400 hoogtemeters en de wandelduur is ongeveer 3 uur. Starten doe je bij de betaalde parkeerplaats in Zannes/Zans en onderweg kom je langs leuke almhutten. Bekijk hier de route op AllTrails.
Eenmaal terug bij de auto wilden ook nog de andere mooie plekjes van Santa Maddalena bewonderen. We reden terug naar het dorpje en zijn vanaf daar weer een stuk omhoog gelopen naar het bekende fotopunt. Daar waren we uiteraard niet de enige met dat briljante idee, waardoor ik weer even blij was dat we niet in het hoogseizoen op vakantie zijn gegaan. Vanaf het fotopunt kregen we een waanzinnig uitzicht op het Geisler/Odle-massief.
Moe en voldaan hebben we in het dorpje fijn een biertje gedronken en als afsluiter moest uiteraard de schattige St. Johann kerk nog op de foto. Fijn dagje!
Dag 7: Seceda
Vandaag bezochten we weer een super populaire plek in de Dolomieten: de Seceda ridgeline. Hier hadden we twee opties: met de lift naar boven óf zelf naar boven lopen. Jelmer wilde maar al te graag zelf naar boven lopen en ik moet toegeven dat de route waanzinnig mooi was. Dat neemt niet weg hoe vreselijk zwaar dit was! Zo veel hoogtemeters jeetje mina. De eerste 6km liepen we door mooie groene alpenweides naar boven. Langzamerhand werd de natuur wat grijzer en er lagen zelfs nog kleine stukjes sneeuw. We zagen de toppen al van een afstandje, maar besloten eerst apfelstrüdel te eten om bij te komen. Inmiddels hadden we ook alweer 700 hoogtemeters gemaakt dus dat was geen overbodige luxe.
Eenmaal bij de Seceda bergtoppen konden we genieten van het magische uitzicht. Vergeleken met alle mensen die met de lift naar boven waren gegaan leken we net een stel bezwete holbewoners, maar het was het absoluut waard. Na een korte fotosessie gingen we verder met onze route en hebben we bij een almhut een geweldige schnitzel gescoord.
Mijn benen hadden er eerlijkgezegd niet zo veel zin meer in en we moesten nog zó ver. De tweede beklimming was weliswaar een fractie van wat we nu hadden gehad, maar iedere hoogtemeter was er een te veel. We beklommen Monte Pic/Pitschberg, welke op zichzelf niet heel bijzonder was, maar vooral voor een goed uitzicht zorgde. Daarna kon het afdalen echt beginnen en zijn we via almweides en slingerende bergweggetjes terug naar de auto gelopen. In totaal zijn we ruim 7 uur onderweg geweest en waren we erg blij om uit te rusten in het appartement.
Op de reisblog van Honey & Moon Travel vond ik deze route. Het is een combinatie van de route naar de Seceda bergtoppen en Monte Pic/Pitschberg. Je pakt hierbij dus niet de lift, maar loopt zelf naar boven. In totaal hebben we 15,5km afgelegd en 1100 hoogtemeters gemaakt. Best pittig, maar er zitten geen technische stukken in. Absoluut de moeite waard en je bespaart er ook nog 60 tot 100 euro liftkosten mee!
Dag 8: rustdag
Na twee dagen intensief hiken begon ik te verlangen naar een dagje niks. Maar probeer dan maar eens je vriend te overtuigen van een rustdag: bijna onmogelijk. Zeker in onze korte vakantie lijkt het dan al gauw een weggegooide dag. Uiteindelijk besloten we om het dorpje vlakbij ons appartement te bezoeken: Chiusa/Klausen (Italiaans/Duits).
Het is schattig middeleeuws stadje vol met oude, kleurrijke gebouwen. Extra opvallend is de Abdij van Säben, welke met kop en schouders boven Chiusa/Klausen uitsteekt. Net als de rest van Italië is de omgeving gevuld met wijngaarden en daardoor zagen we veel wijnwinkels in de stad. Naast wat souvenirwinkels was er niet bijzonder veel te doen en na een uurtje rondslingeren zijn we ergens op een terras gaan zitten.
Dag 9: Alpe di Siusi
De laatste hele dag alweer! Na de gebieden Val di Funes en Val Gardena was nu Alpe di Siusi/Seiser Alm aan de beurt. In tegenstelling tot de eerste twee gebieden vind je hier geen imposante bergketens, maar juist veel groen. Alpe di Siusi is namelijk het hoogstgelegen bergplateau in Europa en wauw, wat is dat waanzinnig mooi! Ondanks het ‘softe’ landschap vond ik dit misschien wel de mooiste wandeling. Van die uitgestrekte almweides word ik gewoon helemaal zen en het geeft geweldige Sound of Music-vibes.
We moesten vroeg uit bed, aangezien de route naar de parkeerplaats na 9 uur verandert in een eenrichtingsweg. Toen we daar aankwamen was het nog vrij bewolkt, maar gedurende onze hike veranderde het in een stralende blauwe lucht. De route was echt geweldig. We liepen over groene vlaktes, over slingerende paadjes, langs paarden en overal stonden leuke houten hutten en huizen. Onderweg zijn we nog ergens gestopt voor een apfelstrüdel en vlak voor het einde hebben we onszelf op een drankje getrakteerd. Het weer begon ondertussen wéér om te slaan en we moesten nog flink doorlopen om niet drijfnat thuis te komen.
We wilden graag zo veel mogelijk van het gebied zien daarom kozen we voor deze route van Honey & Moon Travel. Het combineert de mooiste stukken van andere populaire routes en blijft continu op het bergplateau. We liepen 13 km, 450 hoogtemeters en waren iets meer dan 3 uur onderweg (exclusief pauzes).
Dag 10: Terug naar huis
We hadden de dag ervoor bijna alles klaargezet en konden daardoor vrijwel direct naar huis rijden. Het was best ver, maar goed te doen in een dag. Rond de middag kwamen we in een ellendige file terecht en stonden we 2 uur (!) stil. Iets minder leuk, maar met wat afleveringen van Modern Family zijn we die goed doorgekomen. 🙂
Onze vakantie naar Toscane & de Dolomieten
De plekken waar we zijn geweest vonden we heerlijk, maar de vakantie was echt te kort. Dit jaar gaan we weer terug naar de Dolomieten (in combinatie met Oostenrijk) en dan gaan we bijna dubbel zo lang weg, dus dat gaan we nog even goed overdoen! Ik ben benieuwd hoe het er dan is, aangezien het in september wel iets drukker kan zijn op de wandelpaden. We hebben er in ieder geval al heel veel zin in. 🙂
